De grondlegger van de osteopathie was de Amerikaanse arts Andrew Taylor Still (1828-1917). Still was een klassiek geschoolde arts. Hij verloor zijn jonge vrouw en drie kinderen aan encephalitis(hersenvliesontsteking). Deze gebeurtenis zette Still aan om op zoek te gaan naar meer, aangezien de klassieke geneeskunde hem in de steek liet.
Hij combineerde zijn medische kennis met zijn eigen nieuwe inzichten. Zo kwam hij tot het inzicht dat alle lichaamsweefsels een zekere mate van beweging behoren te vertonen en dat verlies van deze beweeglijkheid een nadelige invloed heeft op de gezondheid.
Hij ontwikkelde een manier om met zijn handen weefsels met een verminderde beweeglijkheid te kunnen opsporen. Met speciale handelingen herstelde hij de beweeglijkheid om zo een genezend effect op het lichaam uit te oefenen. Deze behandelwijze was toen al en is nu nog steeds revolutionair omdat het lichaam wordt aangezet tot zelfgenezing op ogenschijnlijk eenvoudige en subtiele wijze en waarbij soms op een totaal andere plaats behandeld wordt dan waar de patiënt de klacht heeft.
Still vond dat de oorzaak van diverse aandoeningen van weefsels en organen dikwijls te vinden was in een disfuncties van de gewrichten en andersom. Hij stelde dat deze letsels een druk op zenuwen en bloedvaten konden uitoefenen, waarbij door een gestoorde bloedtoevoer ziekten van de weefsels ontstonden. Dit fenomeen noemde Still “osteopathie” (ziek makend bot).
Na de tweede wereldoorlog werden osteopathische letsels gecreëerd door een zoutoplossing in de rugspieren te spuiten. Het resultaat was dat er meetbare veranderingen optraden in de ademhaling en hartritme. Men verklaarde dit door te stellen dat deze letsels een invloed hadden op de zenuwen die deze lichaamsfuncties regelen (homeostasis). Later heeft men deze principes ook toegepast op orgaandisfuncties.
Algemeen kan men stellen dat een osteopaat bewegingsdisfuncties van de gewrichten en de organen herstelt, om het lichaamseigen herstelvermogen te helpen in zijn streven naar genezing.
Een leerling van Dr Still, was Palmer. Hij hield zich vooral bezig met het manipuleren van de wervelkolom (“kraken”), en verloor de andere systemen uit het oog. Hij stichtte de opleiding “chiropraxie”.
